Teen Dramy to seriale o nastolatkach przeznaczone dla nastolatków. Nie jestem nastolatką, więc dlaczego oglądam coś, co nie jest przeznaczone dla mnie? Ten temat poruszaliśmy na Serialkonie, jednak czuję niedosyt (no dobra, prawda jest taka, że chyba nikt nie jest w stanie skupić się na naszej dyskusji, gdy ciągle kręcę się na krześle jak opętana, więc najrozsądniej napisać tekst bez rozpraszaczy), więc postanowiłam poświęcić temu chwilę, by ponownie się tym zająć.
Czy dorosłych w ogóle mogą jeszcze interesować problemy nastolatków? Ciężkie pytanie. Teoretycznie tak z dwóch powodów. Pierwszym, bardzo mało prawdopodobnym może być chęć spojrzenia na świat i współczesne rozterki oczami nastolatków (myślałby kto, że takie seriale mają się w jakikolwiek sposób do rzeczywistości, pyf!), by lepiej zrozumieć swoje dziecko. Tylko nigdy nie przyłapałam na oglądaniu teen dram żadnego rodzica mającego w domu nastolatka. Jednak żywego dziobaka też nie widziałam, a to nie znaczy, że nie istnieje, prawda? Drugim i zarazem bardziej realnym powodem jest to miłe uczucie związane z oglądaniem na ekranie pierwszych miłości i burzliwych związków, które w pewnym stopniu potrafią nam przypomnieć, jak sami je nie tak dawno przeżywaliśmy. Lekka nostalgia, z której nie zawsze zdajemy sobie w pełni sprawę to chyba jedyna w miarę logiczna odpowiedź, która wyjaśniałaby, dlaczego interesują nas problemy bohaterów.
Niemniej wydaje mi się, że oglądamy Teen Dramy nie dlatego, że te problemy nas interesują, ale przez to, w jaki sposób działa na nas ten typ serialu. Przykładowo ja oglądam je w celach stricte relaksacyjnych, bo gwarantują pełne odmóżdżenie. Nie muszę drżeć o los ulubionego bohatera, bo są marne szansę, że go zaszlachtują, jak w np. "Grze o tron". Nie muszę irytować się, że twórcy wykazują kompletny brak znajomości historii (albo mają ją w wiadomo gdzie!), jak w "Reign". Nie próbuję rozwikłać tajemnic zagadkowego morderstwa, jak często robię przy oglądaniu seriali kryminalnych. Zwyczajnie mogę sobie odpocząć przy podziwianiu pięknych sukienek, prostych intryg i przystojnych aktorów. Przy tym jak często w naszym życiu możemy zobaczyć wspaniałe bale maskowe, na które aż chciałoby się wybrać, a dla bohaterów wydają się codziennością? Nazwijcie mnie płytką, ale chyba każdy potrzebuję czasami chwili prostego, nieskomplikowanego relaksu połączonego z przyjemnym, przyciągającym wzrok rozpraszaczem. Zresztą Teen Dramy są wylęgarnią wszelkiej maści zaklepańców (tj fikcyjnych bohaterów, do których bez cienia wyrzutów można robić maślane oczy, a raczej do ekranu, gdy zaklepańcy się pojawiają).
Dodatkowo wiele Teen Dram to seriale fantastyczne... właściwie to wiele seriali z wątkami fantastycznymi jest teen dramami, więc siłą rzeczy czuję się zobligowana do oglądania. Pomyślcie tylko co czuje człowiek, który ma ochotę obejrzeć serial o istotach nadprzyrodzonych lub w klimacie post-apo. Wygląda to mniej więcej tak.
Wśród seriali o wampirach, które nie są teen dramami mamy do dyspozycji m.in. True Blood (baaaardzo zły serial), Being Human (nope!) i Draculę (ech...), zaś wśród nastoletnich wampirów The Vampire Diaries (Z Damonem!) i The Originals (Gosiarella approved!). Seriale o wilkołakach ogólnie są słabe, ale i tak lepszy Teen Wolf od Bitten. Zaś seriali post-apo (nie liczyć zombiaków) poza The 100 nie znam. Prawda jest taka, że fani supernaturalnej tematyki są skazani na oglądanie Teen Dram.
Poza tym kto powiedział, że osoby dorosłe nie należą do grupy docelowej Teen Dram? Przecież stacja The CW i ABC Family zajmuje się masowym wypuszczaniem tego typu seriali. W końcu pierwsza stacja odpowiada za takie tytuły, jak Plotkara, 90210, Tajemny krąg, Pamiętniki Carrie, Pamiętniki wampirów, The Originals, Star Crossed, czy The 100. Zaś druga dała nam choćby Pretty Little Liars, Switched at Birth, The Lying Game, Dziewięć żyć Chloe King i Greek. A gdy ostatnio sprawdzałam głównym targetem The CW były kobiety w wieku od 18 do 34 lat (wiadomo, że część widzów jest poza główną grupą docelową), czyli wcale nie takie nastolatki. Niemniej najlepszą odpowiedzią na pytanie dlaczego dorośli oglądają Teen Dramy jest: a dlaczego nie? W końcu kto nam zabroni?
Ps. A dlaczego wy oglądacie Teen Dramy i jakie są wasze ulubione tytuły?
Czy dorosłych w ogóle mogą jeszcze interesować problemy nastolatków? Ciężkie pytanie. Teoretycznie tak z dwóch powodów. Pierwszym, bardzo mało prawdopodobnym może być chęć spojrzenia na świat i współczesne rozterki oczami nastolatków (myślałby kto, że takie seriale mają się w jakikolwiek sposób do rzeczywistości, pyf!), by lepiej zrozumieć swoje dziecko. Tylko nigdy nie przyłapałam na oglądaniu teen dram żadnego rodzica mającego w domu nastolatka. Jednak żywego dziobaka też nie widziałam, a to nie znaczy, że nie istnieje, prawda? Drugim i zarazem bardziej realnym powodem jest to miłe uczucie związane z oglądaniem na ekranie pierwszych miłości i burzliwych związków, które w pewnym stopniu potrafią nam przypomnieć, jak sami je nie tak dawno przeżywaliśmy. Lekka nostalgia, z której nie zawsze zdajemy sobie w pełni sprawę to chyba jedyna w miarę logiczna odpowiedź, która wyjaśniałaby, dlaczego interesują nas problemy bohaterów.
Niemniej wydaje mi się, że oglądamy Teen Dramy nie dlatego, że te problemy nas interesują, ale przez to, w jaki sposób działa na nas ten typ serialu. Przykładowo ja oglądam je w celach stricte relaksacyjnych, bo gwarantują pełne odmóżdżenie. Nie muszę drżeć o los ulubionego bohatera, bo są marne szansę, że go zaszlachtują, jak w np. "Grze o tron". Nie muszę irytować się, że twórcy wykazują kompletny brak znajomości historii (albo mają ją w wiadomo gdzie!), jak w "Reign". Nie próbuję rozwikłać tajemnic zagadkowego morderstwa, jak często robię przy oglądaniu seriali kryminalnych. Zwyczajnie mogę sobie odpocząć przy podziwianiu pięknych sukienek, prostych intryg i przystojnych aktorów. Przy tym jak często w naszym życiu możemy zobaczyć wspaniałe bale maskowe, na które aż chciałoby się wybrać, a dla bohaterów wydają się codziennością? Nazwijcie mnie płytką, ale chyba każdy potrzebuję czasami chwili prostego, nieskomplikowanego relaksu połączonego z przyjemnym, przyciągającym wzrok rozpraszaczem. Zresztą Teen Dramy są wylęgarnią wszelkiej maści zaklepańców (tj fikcyjnych bohaterów, do których bez cienia wyrzutów można robić maślane oczy, a raczej do ekranu, gdy zaklepańcy się pojawiają).
Dodatkowo wiele Teen Dram to seriale fantastyczne... właściwie to wiele seriali z wątkami fantastycznymi jest teen dramami, więc siłą rzeczy czuję się zobligowana do oglądania. Pomyślcie tylko co czuje człowiek, który ma ochotę obejrzeć serial o istotach nadprzyrodzonych lub w klimacie post-apo. Wygląda to mniej więcej tak.
Wśród seriali o wampirach, które nie są teen dramami mamy do dyspozycji m.in. True Blood (baaaardzo zły serial), Being Human (nope!) i Draculę (ech...), zaś wśród nastoletnich wampirów The Vampire Diaries (Z Damonem!) i The Originals (Gosiarella approved!). Seriale o wilkołakach ogólnie są słabe, ale i tak lepszy Teen Wolf od Bitten. Zaś seriali post-apo (nie liczyć zombiaków) poza The 100 nie znam. Prawda jest taka, że fani supernaturalnej tematyki są skazani na oglądanie Teen Dram.
Poza tym kto powiedział, że osoby dorosłe nie należą do grupy docelowej Teen Dram? Przecież stacja The CW i ABC Family zajmuje się masowym wypuszczaniem tego typu seriali. W końcu pierwsza stacja odpowiada za takie tytuły, jak Plotkara, 90210, Tajemny krąg, Pamiętniki Carrie, Pamiętniki wampirów, The Originals, Star Crossed, czy The 100. Zaś druga dała nam choćby Pretty Little Liars, Switched at Birth, The Lying Game, Dziewięć żyć Chloe King i Greek. A gdy ostatnio sprawdzałam głównym targetem The CW były kobiety w wieku od 18 do 34 lat (wiadomo, że część widzów jest poza główną grupą docelową), czyli wcale nie takie nastolatki. Niemniej najlepszą odpowiedzią na pytanie dlaczego dorośli oglądają Teen Dramy jest: a dlaczego nie? W końcu kto nam zabroni?
Ps. A dlaczego wy oglądacie Teen Dramy i jakie są wasze ulubione tytuły?
0 Komentarze