Peter van Olmen - Odessa i tajemnica Skrybopolis

Skrybopolis jest miastem pisarzy, w którym rządzą Nieśmiertelni twórcy największych dzieł, w tym Szekspir, Dostojewski, Kafka, Goethe, czy siostry B (Bronte). Jego bram strzeże Lancelot wraz z innymi rycerzami okrągłego stołu. Och! Gdy Gosiarella usłyszała o Skrybopolis po raz pierwszy stwierdziła, że dobrze by jej się tam żyło. Miałaby całe wieki na tworzenie, czytanie i znów tworzenia, a gdy już stworzyłaby jakieś arcydzieło i pokochała swoich bohaterów mogłaby wskoczyć do książki i żyć w stworzonym przez siebie świecie lub wyciągnąć swojego bohatera z książki dzięki sproszkowanym łzom muzy!

Tytuł: Odessa i tajemnica Skrybopolis

Autor: Peter van Olmen

Wydawca: Egmont

Data wydania: 2013
Ilość stron: 465 

Odessa jest wychowywana przez matkę w bardzo specyficzny sposób. Jest trzynastolatką bez przyjaciół i znajomych, matka uczy ją w domy, nie może wychodzić z domu, przez co jej wędrówki odbywają się jedynie nocą po dachach. Dziewczynka ma już dość swojej wiecznie nieobecnej matki. Chciałaby poznać ojca i przeżywać z nim niezwykłe przygody. Jedna noc zmienia jej życie na zawsze. Spacerując po dachach zauważa książkę wydzielającą światło. Odessa postanawia zejść na ziemię by ją zabrać, na jej drodze stają dziwne zakapturzone stwory, które zmuszają ją do ucieczki. Następnie widzi, jak dwunożne świnie porywają jej matkę, a latający koń ruszając jej na ratunek wpada na sznur do wieszania bielizny. Dziewczynka po powrocie do domu odkrywa, że tajemnicza książka jest pamiętnikiem jej matki, który ma zmienne nastoje i nie pozwala się do końca przeczytać. Wtem zjawia się gadający kanarek z zamiłowaniem do cygar, który mówi jej, że jej matka Grażyna jest w rzeczywistości Muzą Kaliope, którą dziewczynka musi uratować przez udanie się do Skrybopolis – miasta pisarzy, w której najprawdopodobniej mieszka jej ojciec. 
Jak widzicie pomysł na tę książkę jest dość oryginalny i lekko pogmatwany. I tu pojawia się mój dylemat – jak ocenić „Odessę i tajemnicę Skrybopolis”. Dlatego pozwolę sobie podzielić swoje wrażenia na dwie części:

1) Dlaczego Odessa jest idealna dla dzieci i młodzieży?

Największym i niezaprzeczalnym plusem "Odessy i tajemnicy Skrybopolis" jest jej niesamowity świat. Młody umysł ma okazję dowiedzieć się o istnieniu największych pisarzy oraz o postaciach z ich dzieł, czy też mitologii. Sposób ich przedstawienia może z pewnością zainteresować dzieci do zgłębienia w przyszłości wiedzy w tym temacie, ponieważ Szekspir, który małej Gosiarelli kojarzył się z bardzo poważnym panem tworzącym bardzo poważne dramaty w bardzo odległej przeszłości, został zastąpiony obrazem sympatycznego i mądrego pisarza, który wspiera główną bohaterkę. Takie ocieplenie wizerunku wielkich pisarzy z pewnością zaowocuje przyjaźniejszym podejściem do ich dzieł. Drugą zaletą książki jest jej fantazja, która wzbogaca wyobraźnię. Odessa jest dziewczynką pełną pomysłów, a przy tym dość sceptycznie podchodzi do Skrybopolis. Jako młoda dziewczynka mierzy się ze standardowymi problemami: nieobecną matką, trudnościami w dostosowaniu się do otoczenia i wyborem, jaką osobą chce być w przyszłości. Książkę Petera van Olmena polecam wszystkim niepełnoletnim czytelnikom. Będą się przy niej dobrze bawić! Pod tym kątem wystawiam ocenę -5/6.

2) Dlaczego Odessa nie nadaje się dla dorosłych?

Mam wrażenie, że jestem za stara na takie książki. Pamiętam, że gdy byłam młodsza lubiłam tak skonstruowane historie, bawiły mnie gadające zwierzaki i inne dziwne stworzonka, a teraz przynajmniej kilka razy chciałam rzucić książkę w kąt i więcej do niej nie wracać. Zarówno ona, jak i Odessa wydawały mi się infantylne, a postawa matki Odessy irytowała mnie strasznie – nie ma co, matka roku z niej. Najbardziej jednaj gryzła mnie świadomość, że jeszcze kilka lat temu byłabym zachwycona. I choć byłam zachwycona wyobraźnią autora to tych wszystkich magicznych rzeczy było dla mnie za dużo. Chciałam krwi, a nie wybaczenia negatywnym bohaterom. Taka dawka lukru mnie męczyła. Monologi wewnętrzne głównej bohaterki wywoływały u mnie gęsią skórkę. Nie znalazłam ani jednego bohatera, który zyskałby moją sympatię. Nie mogę zarzucić książce niczego konkretnego, bo jest napisana naprawdę porządnie i ciekawie, jednak targetem nie są dorośli czytelnicy i im z całego serca odradzam sięganie po Odessę w innym celu, niż sprezentowanie jej córce, młodszej siostrze, czy bratanicy. 

"Odessa i tajemnica Skrybopolis" jest wyjątkową książką, która ciężko było mi skrytykować pomimo tego, że mi się nie podobała. Nie mogę jej również wystawić złej oceny, a od napisania dobrej by mnie ręka bolała. Dlatego powiem ostatni raz dobitnie: To fenomenalna książka DLA DZIECI I MŁODZIEŻY, która może wspomóc rozwój ich wyobraźni i zainteresować literaturą. Kupujcie je swoim pociechą, ale sami nie czytajcie!

~~~~

Skrybopolis poznałam dzięki wyd. Egmont