„Urodzona bogini” jest już moją trzecią z kolei wyprawą do świata Partholonu, nad którym czuwa dobra bogini Epona, istnieją centaury, a ludzie nie słyszeli o elektryczności. Partholon jest światem wypełnionym magią dobrej bogini, która sprawuje władzę dzięki swojej Umiłowanej Wybrance. Zły bóg Pryderi także chciałby sprawować władzę w Partholonie, a do tego potrzebna mu własna wybranka i wcielenie. O dwóch tomach „Urodzonej bogini” wyjątkowo opowiem wam w jednej notce.
Tytuł: Urodzona bogini
Tytuł: Urodzona bogini
Seria: W kręgu mocy Partholonu
Autor: P.C. Cast
Wydawca: Mira
Data wydania: 09.2013
Ilość stron: 236 (I) + 364 (II)
Od powrotu Shannon do Partholonu minęło około dziewięciu miesięcy, czyli ponownie spotykamy ją w dniu narodzin jej córki – Myrny. W tym samym czasie uwięziona w drzewie Rhiannon oddaje się bogowi ciemności Pryderiemu, jako Kapłanka w zamian za uwolnienie ze swojej pułapki. Zaraz po uwolnieniu rozpoczyna się poród, a bóg ciemności rozkazuje Rhinannon oddać mu także jej nowonarodzoną córkę. Wycieńczona porodem, czuje, że umiera, a troska o córkę staje się powodem do pogodzenia z Eponą. Osierocona Morrigan trafia pod opiekę do rodziców Shannon. Mija dziewiętnaście lat, gdy ponownie spotykamy Morrigan, obdarzoną niezwykłymi zdolności, przez które ciężko dopasować się do społeczności Oklahomy.
Drugi tom rozpoczyna się, gdy Morrigan trafia do Partholonu, a konkretnie na jego obrzeża do podziemnego królestwa Sidetu, gdzie zostaje rozpoznana jako Nosicielka Światła i Wybranka – tylko czyja? Złego boga o trzech twarzach, Epony, czy też innego boga lub bogini?
Drugi tom rozpoczyna się, gdy Morrigan trafia do Partholonu, a konkretnie na jego obrzeża do podziemnego królestwa Sidetu, gdzie zostaje rozpoznana jako Nosicielka Światła i Wybranka – tylko czyja? Złego boga o trzech twarzach, Epony, czy też innego boga lub bogini?
Właściwie nie wiem po co siliłam się na w miarę delikatne wprowadzenie w fabułę, które pozwoli wam samodzielnie odkryć wszystkie tajemnice, skoro wystarczy przeczytać tekst z tyłu okładek książek by poznać wszystkie odpowiedzi. (PONOWNIE!) Streszczenie całej fabuły znajduje się na odwrocie obu tomów. Naprawdę ręce opadają przy takim spoilerowaniu. Zamiast poznawać historię na własną rękę, jedyną nowością są dla nas opisy i dialogi. Bez sensu!
Nie rozumiem także z jakiego powodu „Urodzona bogini” została podzielona na dwa osobne tomy. W pierwszy dwóch księgach przypadających na pierwszy tom jest tak mało akcji, że nie ma sensu w ogóle go czytać. Służy bardziej za wprowadzenie do historii, w której pierwsze skrzypce gra Morrigan, a nie Shannon. Księgą pierwsza wydaje mi się zupełnie niepotrzebna, choć ciekawa. Natomiast księga druga jest nudna i przegadana. Ciągle powtarza się czytelnikom, że Morrigan ma niezwykłą więź z ziemia, jakby nie potrafili zrozumieć tego za pierwszym, czy dwudziestym razem! Drugi tom jest tą właściwą częścią opowieści, choć niemal równie przegadany.
W „Urodzonej bogini” mamy pierwszą zmianę głównego bohatera – z Shannon na Morrigan, choć i Shannon od czasu do czasu przewija się na kartach powieści. Morrigan jest całkiem niezłą bohaterką, choć przeszkadzają mi jej ciągłe zmienne nastroje i sprzeczne zachowania. Najpierw ciągle mówi o tym jaka chce być dobra, troskliwa itp. by już po chwili zachowywać się jako ostatnia zołza. Większość można oczywiście zrzucić na podszepty Pryderiego, ale moim zdaniem nie wszystko. Nowi bohaterowie poboczni są z kolei nudni i nieciekawi. Męczyło mnie ich dziwne zachowanie.
Fabuła jest naciągnięta do granic wytrzymałości. Wycinając z książki wszystkie zbędne powtórzenia, opisy i wątpliwości głównej bohaterki zostałoby nam krótkie opowiadanie nie zajmujące nawet jednej trzeciej objętości obu tomów – teraz rozumiecie, dlaczego po raz pierwszy opowiadam o dwóch książkach za jednym zamachem? Akcji prawie tam niema, fabuła jest nieciekawa i nie potrafiła mnie sobą zainteresować. „Urodzona bogini” jest najgorszą książką P.C. Cast, jaką dotąd czytałam, a mam za sobą większość tomów „Domu nocy”. Właściwie książka ma tylko dwie zalety: Po pierwsze czyta się ją szybko, dzięki czemu nie trzeba się długo męczyć, a po drugie ma piękne okładki idealnie współgrające z poprzednimi tomami. I to by było na tyle. Nie polecam!
Nie rozumiem także z jakiego powodu „Urodzona bogini” została podzielona na dwa osobne tomy. W pierwszy dwóch księgach przypadających na pierwszy tom jest tak mało akcji, że nie ma sensu w ogóle go czytać. Służy bardziej za wprowadzenie do historii, w której pierwsze skrzypce gra Morrigan, a nie Shannon. Księgą pierwsza wydaje mi się zupełnie niepotrzebna, choć ciekawa. Natomiast księga druga jest nudna i przegadana. Ciągle powtarza się czytelnikom, że Morrigan ma niezwykłą więź z ziemia, jakby nie potrafili zrozumieć tego za pierwszym, czy dwudziestym razem! Drugi tom jest tą właściwą częścią opowieści, choć niemal równie przegadany.
W „Urodzonej bogini” mamy pierwszą zmianę głównego bohatera – z Shannon na Morrigan, choć i Shannon od czasu do czasu przewija się na kartach powieści. Morrigan jest całkiem niezłą bohaterką, choć przeszkadzają mi jej ciągłe zmienne nastroje i sprzeczne zachowania. Najpierw ciągle mówi o tym jaka chce być dobra, troskliwa itp. by już po chwili zachowywać się jako ostatnia zołza. Większość można oczywiście zrzucić na podszepty Pryderiego, ale moim zdaniem nie wszystko. Nowi bohaterowie poboczni są z kolei nudni i nieciekawi. Męczyło mnie ich dziwne zachowanie.
Fabuła jest naciągnięta do granic wytrzymałości. Wycinając z książki wszystkie zbędne powtórzenia, opisy i wątpliwości głównej bohaterki zostałoby nam krótkie opowiadanie nie zajmujące nawet jednej trzeciej objętości obu tomów – teraz rozumiecie, dlaczego po raz pierwszy opowiadam o dwóch książkach za jednym zamachem? Akcji prawie tam niema, fabuła jest nieciekawa i nie potrafiła mnie sobą zainteresować. „Urodzona bogini” jest najgorszą książką P.C. Cast, jaką dotąd czytałam, a mam za sobą większość tomów „Domu nocy”. Właściwie książka ma tylko dwie zalety: Po pierwsze czyta się ją szybko, dzięki czemu nie trzeba się długo męczyć, a po drugie ma piękne okładki idealnie współgrające z poprzednimi tomami. I to by było na tyle. Nie polecam!
