To nie będzie typowy tekst, do którego was przyzwyczaiłam. Gosiarellę dopadła chwila refleksji. Mija kolejny rok. Co roku wydaje mi się, że aktualny minął szybciej, niż poprzedni i tak z roku na rok. Gdy myślę o 2013, w pierwszej chwili nie widzę niczego ważnego, co warte by było odnotowania. Z każdą sekundą wraca coraz więcej ważny wspomnień, czasami wzruszających, innym razem wywołujących grymas na twarzy, ale one są i chwała im za to! Każdy okruch wspomnień jest częścią naszego życia.
Udając się w sentymentalną podróż po wspomnieniach, dotarłam bardzo daleko. Błądziłam po słodkich wspomnieniach z dzieciństwa, wspaniałych latach gimnazjum, dziwnych czasach licealnych i studenckich, a z każdym przywołanym wspomnieniem pojawiali się ludzie, którzy byli wówczas przy mnie. Część z nich już ze mną nie ma. Odeszli by budować swoje wspomnienia gdzieś indziej, beze mnie. Na ich miejscach pojawiły się nowe osoby, z którymi wspólnie tworzę historię. Niemniej każda z tych osób zmieniła mnie w jakiś sposób. Zasiała w głowie nowe myśli, które wykiełkowały w idee i czyny - zawsze będę im za to wdzięczna. Zastanawialiście się, jak z pozoru zwykły człowiek, który w waszym życiu gości jedynie przez krótką chwilę, może jednym zdaniem zmienić wasze życie?
Spotkałam chłopaka, zapytałam o jego marzenia, a on odpowiedział mi, że nie ma marzeń. Moja mina musiała wyrażać wszystko, bo pośpieszył z wyjaśnieniem „Kochanie, ja nie mam marzeń – mam cele do spełnienia”. Wtedy wydało mi się to frazesem, choć w jego wypadku imponującym, ponieważ gdy coś wymyślił, zaraz robił. Chciał wyskoczyć z samolotu, a po pewnym czasie na facebooku widziała zdjęcie z jego skoku spadochronowego, chciał tańczyć salsę i tańczył ją znakomicie, chciał upić się we Włoszech i zrobił to. Co pewien czas udowadniał mi, że ani on ani ja, ani nikt inny nie musi mieć marzeń, bo one już z definicji są nierealne i niedostępne. Każdy powinien mieć cele i dążyć do ich spełnienia. Zrozumiałam, że to wszystko dzieje się już w mojej głowie, a moje pragnienia nie wymagają cudownego proszku od dobrej wróżki, bym mogła je spełnić.
Mam nadzieję, że ten tekst również nie zostanie przez was zapomniany. Wrzucony do szuflady innych artykułów, jakie przeczytaliście w ostatnim czasie. Chcę wierzyć, że ta myśl zakiełkuje w was i zaczniecie podążać w kierunku własnych pragnień, uwierzycie, że są one na wyciągnięcie ręki, a nie gdzieś daleko, gdzie bez magicznego proszku nigdy ich nie dosięgniecie. Spełnicie marzenia i będziecie pielęgnować ich wspomnienie przy realizacji kolejnych. Tego Wam serdecznie życzę!
